Određivanje vidne oštrine
Određivanje vidne oštrine je prvi korak kod svakog oftalmološkog pregleda. Podrazumeva uzimanje subjektivne ili nativne vidne oštrine, odnosno koliko pacijent vidi bez korekcije, odnosno naočara. Za to koristimo probne naočare i Optotip tablu sa koje pacijent čita simbole ili brojeve. Ukoliko pacijent ne može da pročita svih deset zadatih redova, pristupamo sledećem koraku, a to je utvrđivanje refrakcione greške pomoću autokeratorefraktometra (u narodu poznato kao kompjutersko odredjivanje naočara). Međutim, određivanje refrakcione greške na usku zenicu pomoću ovog aparata ponekad nije dovoljno precizno. Ovo se često dešava kod mlađih ljudi i naročito kod dece jer zbog vrlo jake akomodacije (pojačane prelomne moći sočiva), aparat može očitati nerealne vrednosti.
Iz tog razloga, obavezno pristupamo određivanju refrakcije u cikloplegiji, ili u narodu poznato „širenje zenica“. To se radi pomoću kapi koje se ukapavaju u oko 2 ili 3 puta i nakon toga se čeka određeno vreme kako bi se zenice proširile, odnosno isključio cilijarni mišić u oku koji je odgovoran za akomodaciju. Tako se dobija objektivna refrakciona greška i na osnovu toga lekar odredjuje najbolju korekciju, odnosno dioptriju koja pacijentu najviše odgovara.
Medjutim, vrlo često se dešava da pad vidne oštrine nije uzrokovan refrakcionom greškom. Da bi se utvrdio pravi razlog pada vida, mora se pristupiti daljem očnom pregledu.
